Conference van Claudia de Breij
“Oma, wat heeft u eraan gedaan?” Dit was jaren geleden de rode draad in een conference van Claudia de Breij. Daar moest ik weer aan denken na deze Zembla aflevering. Hoe kan het gebeuren dat onze gezondheid en ons welzijn zo ondergeschikt zijn aan de economie? En hoe er ook gewaarschuwd wordt, door bijvoorbeeld Bas Bloem- voor cocktails aan bestrijdingsmiddelen in relatie tot Parkinson- er veranderd nog niet zo heel veel:
-Minister Adema wilde in Brussel VOOR verlenging van een van de meeste gebruikte bestrijdingsmiddelen glyfosaat stemmen. Terwijl een meerderheid van de kamer tegen verlenging was. Uiteindelijk onthield Adema zich (net als Belgie) van stemming. Hierdoor wordt de beslissing weer uitgesteld naar december 2023.
-De petitie over CRISP-CAS die biologische teelten, de biodiversiteit en de autonomie over ons etensbord wil veiligstellen leverde een kleine 45.000 handtekeningen op, dus dat is ongeveer 0,2% van de bevolking. Deze is inmidels aangeboden aan de Tweede Kamer. Was het te ver van ons bed? Zijn we nog niet zo met de toekomst bezig? Of worden we teveel in beslag genomen door onze dagelijkse beslommeringen? Of misschien omdat we de link niet leggen met onze gezondheid:
Wij leven met bijna 18 miljoen op de hele kleine postzegel Nederland. Bijna de helft van de Nederlandse grond wordt gebruikt door intensieve landbouw/bollen. Op Cyprus na gebruiken wij de meeste bestrijdingsmiddelen per hectare (vooral dankzij de bollenteelt) Een kleine 4% van onze grond wordt biologisch beheerd. Dus juist voor ons, als inwoners van een klein land met zoveel intensieve export-landbouw zou het toch logisch zijn dat we ons juist sterk maken voor minder bestrijdingsmiddelen in plaats van meer? Onze gezondheidszorg (met uitzondering van artsen als Bas Bloem, bezorgde burgers zoals in de Zembla uitzending en heel veel mooie regeneratieve initiatieven) is er nog steeds weinig aandacht voor onze voedsel-, water-, bodem- en luchtkwaliteit. En daarmee voor onze bestaanszekerheid, hoe vaak dit woord ook de laatste weken over de ‘verkiezingstafel’ in Den Haag vliegt.
Zowel de glyfosaat verlenging als de CRISPR-Cas wet leiden logischerwijs tot (onder andere) nog meer chemicaliën in de bodem, ons water, onze lucht en ons voedsel. Zo heeft de geschiedenis inmiddels wel bewezen. Lees er veel meer over in het indrukwekkende boek van Vandana Shiva: “Wie de wereld nu echt voedt.”
Nog meer chemische middelen in onze omgeving?
De conference van Claudia de Breij ging over het niet in actie komen tegen de teloorgang van onze ecosystemen. Zullen we allemaal de petities tekenen als zorgzame opa’s en oma’s? En dit bedoel ik uiteraard niet letterlijk maar archetypisch: als zorgzame volwassenen (m,x,v) die de jongere generaties bestaanszekerheid moeten geven. Als ons ooit de vraag wordt gesteld ‘Wat heeft u eraan gedaan?’, kunnen we in elk geval zeggen: “Oma/opa tekende voor het voorzorgsprincipe.”
Petitie 1: Tegen verlenging van de toelating voor glyfosaat
Petitie 2: CRISPR-Cas: Houd ons voedsel gentech vrij
Het voorzorgsprincipe lijkt, niet alleen met bestrijdingsmiddelen maar ook met gentech geschonden te worden, aldus deze bron.
